Το Πατριωτικό Κίνημα ενάντια στις «ελληνοποιήσεις»
| του Γιάννη Κουριαννίδη εκδότη του περιοδικού «Ενδοχώρα» δημοτικού συμβούλου Θεσσαλονίκης του ΛΑ.Ο.Σ. |   |
 |
) Ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης. |
Οι προθέσεις της νέας κυβερνήσεως φάνηκαν από νωρίς. Σημειολογικά, και όχι μόνο, με την κατάργηση της ονομασίας του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης. Και στην συνέχεια, με την και προεκλογικώς εξαγγελθείσα «τακτοποίηση» των εκκρεμοτήτων των λαθρομεταναστών.
Αν για το πρώτο οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ μπορούν να δικαιολογούνται ότι «δεν το ήξεραν», για το δεύτερο δεν έχουν να προβάλουν καμία απολύτως δικαιολογία. Τόσο διά στόματος του σημερινού πρωθυπουργού, όσο και στελεχών της σημερινής κυβερνήσεως είχε ήδη χιλιοειπωθεί ότι «είναι απαράδεκτο το σημερινό καθεστώς», δηλαδή να μην έχουν την ελληνική υπηκοότητα και ιθαγένεια παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα.
Εμμέσως πλην σαφώς, δηλαδή, νομιμοποίηση σχεδόν όλων των παρανόμως ευρισκομένων στην πατρίδα μας σήμερα αλλοδαπών, αφού η «ελληνοποίηση» των παιδιών τους συμπαρασύρει και τους ίδιους. Το λογικό και αμέσως απαιτητό εκ μέρους των παιδιών, θα είναι να γίνει σεβαστό το «δικαίωμά» τους στην οικογενειακή συνένωση, εκτός κι αν έχει σκοπό η κυβέρνηση να ... απελάσει μόνο τους γονείς τους!
Το θέμα είναι όχι απλώς σοβαρό, αλλά τείνει να αποβεί μοιραίο για την επιβίωσή μας ως έθνος. Και έτσι πρέπει να ιδωθεί. Οι διαχεόμενες εξαγγελίες και οι εντέχνως προωθούμενες από τα ΜΜΕ της διαπλοκής επισημάνσεις ότι «δικαίωμα ψήφου θα έχουν μόνο στις δημοτικές εκλογές», ότι «δεν θα έχουν δικαίωμα στο εκλέγεσθαι, αλλά μόνον στο εκλέγειν», ότι«αν στα 18 τους δεν αποδεχθούν την ιθαγένεια, τότε την χάνουν οριστικά», πρέπει να εκληφθούν μόνον ως προσπάθεια εφησυχασμού και κατευνασμού της ελληνικής κοινωνίας. Ως μία ύπουλη προσπάθεια, να περάσουν οι εθνοκτόνες αυτές διαδικασίες με το μικρότερο δυνατό κοινωνικό κόστος. Αυτό δεν πρέπει να το πετύχουν!
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, έχει αναπτυχθεί και στη χώρα μας ένα πατριωτικό κίνημα αντίστασης στον εθνομηδενισμό και την εθελοδουλεία. Η σημαντικότερη έκφρασή του ήταν με το δυσώνυμο βιβλίο της Ρεπούση, που είχε έστω και το αποσπασματικό εκείνο αποτέλεσμα της απόσυρσής του, αλλά και της πολιτικής καταδίκης της Μαριέττας Γιαννάκου. Η πατριωτική αυτή αντίσταση εκφράστηκε τόσο μέσα στον χώρο της πολιτικής, είτε συλλογικά διά του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού, είτε με δηλώσεις και τοποθετήσεις πολιτικών προσωπικοτήτων από όλους τους κομματικούς και χώρους, όσο και μέσω άλλων συλλογικοτήτων (σωματεία, κινήσεις πολιτών κ.λπ.). Αναδείχθηκε δηλαδή μία κινηματικού χαρακτήρα πρωτοβουλία των πολιτών της πατρίδας μας, που αποτύπωσε και εξέφρασε τη λαϊκή βούληση και που είχε τελικώς το ευχάριστο αυτό αποτέλεσμα.
Αυτή η συλλογικότητα πρέπει να ξαναεμφανιστεί. Δυναμικά και αποτελεσματικά. Χωρίς εμμονή σε ιδεοληψίες και αρτηριοσκληρώσεις. Προβάλλοντας ό,τι ενώνει εναντίον του κοινού εχθρού. Αρνούμενη να συμβιβαστεί με ψευτο-υποχωρήσεις. Απαιτώντας την άμεση αλλαγή της γραμμής πλεύσης της κυβέρνησης και την απόσυρση όλου αυτού του πακέτου της εθνοκτονίας. Είναι απαραίτητο να φανεί άτεγκτη, αποφασισμένη να δώσει τον αγώνα με κάθε μέσο, με όσο δυναμισμό διαθέτει και με ηχηρό το μήνυμα της αντίστασης.
Αν δεν το πράξει τώρα, αν δεν δείξει την απαιτούμενη αποφασιστικότητα, ίσως να μην υπάρξει αύριο για την πατρίδα μας, ίσως να διακυβευθεί ακόμη και η συνέχιση της ύπαρξης του Ελληνικού Γένους...
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 24ης Δεκεμβρίου 2009 της εφημερίδας Στόχος.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου